Çocuklar bir yaşlarını doldurduktan kısa bir süre sonra öfke nöbetlerine tutulmaya başlarlar. Bazen hiç bir sebep yokken bu krizlere girerken bazen de çok basit bir nedenle öfke nöbetlerine tutulabilirler. Birdenbire patlak veren bu nöbetler, başta biz anne ve babaları hazırlıksız yakalar. Üstelik, bu nöbetlerin şiddeti hiç beklemediğimiz kadar güçlü olabilir. Her ne kadar bu nöbetler can sıkıcı ve pek çok zaman anne ve baba için yıpratıcı da olsa, çocuklarımızın gelişimi için büyük bir önem taşır. Doğru idare edildiklerinde bu öfke krizleri bir süre sonra tarihe karışır ve çocuklarımız da gelişim süreçlerinde önemli bir kilometre taşını daha geride bırakmış olur, hüsran ve hayal kırıklığı ile baş edebilme becerisini öğrenmiş olurlar.
Krizler genel olarak 12-18 ay arasında özellikle de 15. ayda başlar. En ufak bir olay bile çocuğunuzun öfke nöbetine girmesine, sanki dünya başına yıkılmış gibi tepkiler vermesine sebep olabilir. Alışveris merkezinde onun istediği sokağa girmemeniz, en ufak bir talebine bile hayır demeniz...
Peki bu durumda ne yapmalıyız?